TRZYDZIEŚCI TRZY HERBACIANE PRZEDMIOTY (2/3)

Przed tobą druga część naszego wizualnego słownika przyborów herbacianych. Jako że nie posiadam części z tych akcesoriów w ich najbardziej klasycznych odsłonach, a także, jako że chciałem pokazać różnorodność, to wyjątkowo sięgnąłem po zdjęcia niewykonane przeze mnie, a zebrane z internetu. Głównie z produktów dostępnych na taobao, czyli chińskim allegro, oraz po teapety stworzone przez
@graffmarysia oraz @fluffies.and.tea

12. 闻香杯 Wen Xiang Bei (kubek do wąchania) – specjalny rodzaj kubeczka pozwalający na wąchanie herbaty jeszcze przed wypiciem. Napar wlewa się do jego środka, następnie przykrywa go zwyczajną czarką i odwraca do góry nogami. W „niucharce” nie ma już naparu, zostaje tylko jego aromat. Specjalny wysoki kształt, tak jak kieliszek do wina, potęguje zapach, ułatwiając wyczucie wszystkich jego niuansów. Ze wszystkich herbat najmocniejszy zapach zostawiają po sobie ciemne oolongi. Wąchnie rodzynkowej słodyczy aromatu Da Hong Pao albo Hong Shuia jest moim zdaniem ogromną częścią przyjemności, którą dają te herbaty.

13. 茶则 Chaze (łopatka do mierzenia herbaty) – ta nazwa po chińsku oznacza „standard herbaty”. Dlaczego? To jednocześnie łopatka i sposób wizualnego odmierzania herbaty: umieszczając liście zawsze na tym samym tle łatwo ocenić ich ilość, po nabyciu doświadczenia nie potrzebujemy już elektrycznej wagi. Chaze ułatwia umieszczanie liści w naczyniu i umożliwia również kontrolowanie ich ułożenia — w pewnych przypadkach chcemy, by malutkie listki jako pierwsze wpadły do czajnika, a te większe znalazły się nad nimi. 
    

14. 茶寵 Chachong (teapet) – malutka figurka, ozdoba stołu i towarzysz w piciu herbaty. Chętnie przyjmuje ostatnie kilka kropel każdego parzenia, takie karmienie bawi parzącego i gości. Gliniany teapet z biegiem czasu pokryje się herbacianą patyną, zmieniając powoli kolor. Jeśli nie używamy shuiyu, niepotrzebną wodę możemy wylewać bezpośrednio na teapeta. Teapety to najczęściej żółwie, żaby, smoki i ryby, ale widziałem też wiązania atomowe chloru, mikroskopijne czajniczki, gliniane japońskie miecze i pomarańczowe popiersie amerykańskiego polityka.

15. 壶承 Hucheng (podstawka pod czajnik) – tron dla czajnika! Wynosi głównego bohatera ponad resztę herbacianego stołu. Jest coś przyjemnego w odstawianiu go na jego własne, ulubione miejsce. Podstawki przybierają najróżniejsze formy, ale te z tropikalnej trukwy sprawiają, iż czajniczek wraca na stół delikatnie, gładko i bezgłośnie. 

16. 盖置 Gaizhi (podstawka pod pokrywkę) – być może kochasz swój czajniczek tak bardzo, że nie godzisz się na odstawianie pokrywki na „ziemię”. W takim wypadku możesz użyć gaizhi, czyli malutkiego filaru, albo alternatywnie poduszeczki bądź talerzyka, na którym spocznie pokrywka podczas napełniania czajnika. Ładne podstawki zawsze dodają stołowi elegancji, ale szczególnie praktyczne okazują się przy suchym parzeniu, w którym to każda utracona wilgoć jest drobnym zawodem.

17. 水壺 Shuihu (czajnik na wodę) – wodę można gotować w kuchni i przynosić w termosie, jednak jej przygotowanie, zamiast przerwą od parzenia herbaty, może stać się jego częścią. Buchająca para, tańcząca woda, bulgotliwy krzyk, chwila cierpliwego oczekiwania. Czajnik pod ręką pozwala na zalewanie liści prawdziwym wrzątkiem, niestudzonym przez termos, oraz pozwala nam zbudować intymną relację z wodą, która przemieni się wkrótce w herbatę. Shuihu może być ogrzewany elektrycznością lub tradycyjnie, węglem.

18. 水盂 Shuiyu (miska na wodę) – to miejsce na wylewanie zbędnej wody, podczas długich sesji może również służyć jako zbiornik na zużyte liście. Przelewanie wody do tego ceramicznego stawu jest znacznie schludniejsze od rozlewania jej po całym chapanie.

19. 茶罐 Chaguan (słoik na herbatę) – gliniany słoik lub alternatywnie metalowa puszka używana do przenoszenia i przechowywania herbaty. Każdy skarb potrzebuje godnego opakowania: piękne liście zasługują na piękny słój. Uwaga, herbacie słoiki bardzo często nie mają zakotwiczonej pokrywki, wieczko leży na nich luzem. Ja, dla bezpieczeństwa, zabierając słoiki w plener, zabezpieczam je dwoma gumkami recepturkami i wkładam do płóciennego woreczka.

20. 茶花 Chahua (kwiaty) – picie herbaty to obcowanie z naturą. Kwiaty ułatwiają wejście w stan podziwu oraz podkreślają piękno ceramiki. Japończycy uważają, że herbacie powinna towarzyszyć nieparzysta liczba kwiatów. Zasad jest więcej, istnieje cała precesyjna sztuka dobierania kwiatów do herbacianej ceremonii, w Chinach nazywana Chahua, w Japonii Chabana (wciąż 茶花). Kwiaty, a także świece czy kadzidła są najmniej użytecznymi elementami herbacianej sceny, cieszą jednak oko i przyciągają wzrok, pozwalając swobodnie zanurzyć się w myślach.

21. 斗漏 Loudou (herbaciany lejek) – uważne picie herbaty to dla wielu niekończąca się minimalizacja, z biegiem czasu wybieramy coraz mniejsze naczynia. Z początku czajnik 300 ml wydaje się być w sam raz, ale szybko będziemy chcieli przesiąść się na 200 ml, potem 150, już za chwilę setka będzie niemal idealna, ale chciałoby się mniej, przecież 60 ml jest jeszcze wygodniejsze i szybsze… na pewnym etapie włożenie dużych liści do czajniczka staje się wyzwaniem. Z pomocą przychodzi lejek na susz, który prowadzi liście prosto do celu.

22. 奉茶盘 Feng Chapan (herbaciana tacka) – taca do serwowania herbaty, czyli chapan bez dziurek i zbiornika na wodę. Może się przydać, jeśli herbaty nie pijesz przy chapanie, a przenosisz przygotowaną do ogrodu lub zastawionego obiadem stołu. 

23. 废茶桶 Fei Cha Tong (kosz na odpady) – nawet kosz na śmieci może być czymś szczególnym. Niektóre chapany wodę odprowadzają automatycznie, posiadając własną kanalizację. Zużyta woda sama przelewa się do takiego zbiornika. Pamiętajmy, by co jakiś czas wylać śmieci.

Instagram // Facebook autora
W razie pytań pisz! Zawsze chętnie rozmawiam o herbacie :​​)